Marksizm, tarihsel değişimi ezilen sınıf ile egemen sınıfın mücadelesi üzerinden açıklar. Teorik olarak, toplumdaki tüm çatışmalar ekonomik çıkar ve üretim ilişkisi ekseninde yorumlanır. Ama bu yaklaşım bazı gerçekleri göz ardı eder: Her tarihsel dönemde, sınıfların net bir “ezilen/egemen” ikiliğiyle hareket etmediği görülür. Sınıf kimliği tek başına tarihsel dinamiği belirlemez; güç ilişkileri ve egemenlik krizleri çok daha belirleyici olabilir.
2. Egemenlik Krizi ve Güç Mücadelesi Tarih, esas olarak egemenlik krizlerinin ve güç yitiminin sonucudur. Bir sınıf veya iktidar, kontrolünü kaybetmeye başladığında, yerini almak isteyen aktörlerle çatışmaya girer. Bu çatışmaların odak noktası, sınıf kimliği değil, iktidar ve egemenlik mücadelesidir. Örnekler: Feodal lordların otoritesini kaybetmesi ve krallıkların yeniden şekillenmesi Burjuvazinin güç kazanması ve aristokrasiyi yerinden etmesi Modern devletlerde bürokrasi ve elitler arasında iktidar mücadeleleri
3. Tarihin Motoru: Güç ve Egemenlik Tarih, Marksist bakışın aksine salt sınıf mücadelesiyle değil, Güç kaybı yaşayanlar ile Yerine geçmek isteyenlerin mücadelesi üzerinden ilerler. Bu mücadele bazen sınıf çelişkileriyle çakışabilir, ama her zaman ekonomik çıkar veya ezilenlik üzerinden tanımlanamaz.
4. Sonuç Sınıflar önemli bir sosyal kategori olabilir, ama tarihsel değişimin nedeni sınıf kimliği değil, egemenlik ve güç krizleridir. Bu bakış açısı, tarih ve toplumsal değişimi daha gerçekçi, esnek ve dinamik bir şekilde anlamayı sağlar.
